Kruidige linzensoep

Niets lekkerder met dit winterse weer dan een kom dampende soep. Verwarmend, voedzaam en opbeurend. En klaar voor je het weet. Soep uit blik, pak of zak is vaak te zout naar mijn smaak of niet vegan door absurde toevoegingen als room of gehaktballetjes. Er gaat niets boven zelfgemaakt!

Het recept voor deze linzensoep kreeg ik doorgespeeld van een collega en heb ik vervolgens aangepast naar de inhoud van mijn koel- en voorraadkast. 

Winterkost

Morgen vieren wij een verjaardag. In onze familie betekent dat meestal in elk geval: gezellig bij elkaar komen en samen eten. Bijkomende opties als uitstapjes en museabezoeken zijn mogelijk, maar niet altijd noodzakelijk. In dit geval worden wij verwacht bij mijn ouders thuis, aangezien vader de jarige job is. Voor het gemak voorziet moeder in een Chinees buffet – makkelijk en het valt bij iedereen in de smaak. Behalve dan bij de vega(n)s. “S”, jazeker, ik ben niet de enige in onze familie: mijn neef is veganist en zijn vriendin vegetariër (Of zegt men dan “vegetarische”? Afijn, u begrijpt wat ik bedoel). Wij voorzien dus in ons eigen kostje. Hetgeen er op tafel komt moet aan de volgende criteria voldoen:

1. wij moeten het alle drie lusten

2. het moet niet al te moeilijk zijn - ook wij zijn gemakzuchtig en zoals reeds eerder gemeld geen helden in de keuken

3. het moet makkelijk te vervoeren zijn - het is een dik uur autorijden van ons huis naar dat van mijn ouders

4. vanwege punt 3 moet het ook eenvoudig en redelijk snel op te warmen zijn in oven of magnetron

Weerstandsoep

Nog een recept?! Jep, nog een recept. Het wordt misschien toch een iets andere blog dan ik zelf in gedachten had. Ach, als we maar lol hebben.

Dit recept heb ik helemaal niet zelf bedacht, het is een recept van etnobotanist James Wong uit zijn boek “Grow your own drugs”. Meneer Wong is echter geen veganist – zelfs geen vegetariër – en gebruikt in zijn recept dus kippenbouten en dito bouillon. Ik uiteraard niet. Hij gebruikt ook echinaceawortel, een zeer obscuur plantendeel dat ik ondanks veel zoekwerk nog niet heb kunnen traceren laat staan kopen. De echinaceaplant staat bekend om zijn genezende werking bij verkoudheid en grieperigheid dus ik begrijp wel waarom Wong het in deze soep gebruikt. Zonder kan echter ook prima, het resultaat is een smakelijk soepje dat je weerstand nog steeds een mooie boost geeft.

Mijn "simpele spaghetti"

Ik ben een simpel mens met simpele behoeften. Ik hou van eenvoudig maar lekker eten. Dat komt goed uit, want ik ben geen held in de keuken. Inmiddels heb ik toch wel zo ongeveer anderhalf jaar – oftewel zo goed als geen – ervaring met koken. Stoofpotjes, curry’s, soepen, ovenschotels en spaghettisaus – dat is mijn ding. Intussen durf ik ook wel grotere projecten aan, maar dan alleen in de weekends als ik zeeën van tijd heb en het niets geeft als het mis gaat. Doordeweeks kom ik met Honger - jawel, hoofdletter- thuis van mijn werk en dan wil ik binnen een half uur (drie kwartier is het absolute maximum) eten.

Mijn “simpele spaghetti” is daarvoor een ideaal recept. Je kan er ook perfect restjes groenten in verwerken die anders in de koelkast liggen te verleppen. Zowat alles past in deze saus.

Granola

’s Morgens kan ik niet het huis uit zonder wat te eten. Daar komt bij dat ik geen ochtendmens ben en veel tijd nodig heb om wakker/menselijk te worden. Ik woon gelukkig op slechts een kwartiertje fietsen van mijn werk dus hoef niet op een onaards uur op te staan om op tijd te komen. Toch: ontbijt moet makkelijk en snel zijn, anders werkt het niet.

De oplossing: granola. Waar ik vroeger standaard muesli of cruesli met melk wegknaagde, is het nu zelfgemaakte granola met havermelk of sojayoghurt. Het is echt heul veul lekkerder dan uit een pak en het verveelt nooit want eindeloze mogelijkheden tot variatie. Ik gebruik dit recept van Lisette Kreischer als basis maar heb het aangepast naar mijn eigen smaak. Haar boek Plant Power ligt standaard op mijn keukentafel omdat ik het wekelijks gebruik en dit is tot nog toe mijn favoriete recept eruit.

Van omni naar vega naar vegan

Na ongeveer 30 jaar omnivoor-zijn vond ik het tijd voor iets anders. Ik at zo ongeveer elke avond hetzelfde: aardappels – vlees – groente. Ook wel eens spaghetti of oosters, maar heel veel variatie zat er niet in. Dat ik zelf niet kon koken werkte nou ook niet echt in mijn voordeel. Op een avond zat ik te lezen (ik lees graag en veel) over boeddhistische monniken. Een van de leefregels die zij volgen is, vrij vertaald, “gij zult niet doden”. Na het lezen van een klein, ogenschijnlijk onschuldig zinnetje, sloeg ik opeens radicaal aan het denken. Dat zinnetje was: “De meeste monniken zijn daarom vegetariërs”.

Natuurlijk wist ik wel dat biefstukken en spare-ribs niet aan de bomen groeien, maar ik had nooit echt over mijn eten nagedacht. Deze zelfbenoemde dierenvriend was helemaal niet zo diervriendelijk bezig. Van de ene op de andere dag werd ik vegetariër. En opeens opende zich een wereld van mogelijkheden. Ik zette mijn eerste, aarzelende stapjes in de keuken. Zo ontdekte ik iets heel belangrijks: wat je zelf kookt, is lekker. Mislukken doet het bijna nooit, en als dat dan toch eens gebeurt – nou en? Meestal is het toch nog wel te eten, en je weet dan in ieder geval hoe het niet moet.

De stap richting vegetariër was snel gezet. De stap richting veganist is er niet één, maar vele kleintjes. Ik ben nog steeds onderweg en neem er mijn tijd voor (stop ook eens tussendoor en geniet van het moois/lekkers). Tot nog toe heeft het mij alleen maar goeds gebracht: ik heb leren koken, eet veel gevarieerder en (volgens mij) gezonder, wat ik maak eet ik met smaak op en ik voel me er opperbest bij. Het is een verrijking.

Veganisten zijn er overigens in alle soorten en maten (het zijn net mensen). Je hebt er met een hoog ecozonnestraalhippie-gehalte (geweldige term, voor de gelegenheid even gejat van Anna) en je hebt er die biologisch belangrijk vinden maar niet Belangrijk met een grote B. Ik zit in die laatste categorie. Als het effe kan koop ik biologisch want ja het is beter en lekkerder, maar ik ben er niet consequent in en ook niet altijd even hard mee bezig. Mijn verse groenten en fruit koop ik grotendeels op de markt en kleinendeels in de natuurvoedingswinkel. Verder vind ik conserven de beste uitvinding sinds geroosterd brood en is mijn vriezer mijn beste vriend. Een maaltijd koken voor 1 persoon kost meestal even veel tijd en energie als een grote pan voor 4, dus ik kook meestal 4 porties en vries er dan 2 á 3 in. Als ik dan eens geen tijd of zin heb om te koken, plemp ik snel iets in de magnetron.

Zo heb ik stiekem toch een beetje meer over mezelf verteld, de volgende post gaat echt over eten – bij deze beloofd!

Vraag en antwoord

Vraag 1: Wie is Greet?

Antwoord: Neeee, de titel van de blog is: “Wat eet Greet?”. Deze blog gaat over veganistisch oftewel plantaardig eten. Meestal is dat gezond, soms ook niet. Het zal vooral over lekker eten gaan want ik hou van lekker eten en jij waarschijnlijk ook als je dit leest.

Vraag 2: Vega-watte?

Antwoord: http://www.veganisme.org/veganisme/wat-is-veganisme/

Vraag 3: Is Greet een veganist?

Antwoord: Nou… nee… ja… eigenlijk… hrm. Da’s een lastige. Ik doe mijn best zo veganistisch mogelijk te eten omdat ik niet wil dat er voor mijn voedsel dieren gedood worden of lijden (dat is de korte uitleg, de lange uitleg past vanzelevensdagen niet op een blog). Ondanks alle goede bedoelingen sluipt er echter toch nog wel eens iets met ei of melk erin mijn voorraadkast binnen. En dan eet ik het uiteindelijk toch op, want weggooien vind ik zonde. Daarnaast gaat veganisme over meer dan eten alleen en ik ben gewoon nog niet zo ver. Ik noem mezelf dus geen veganist maar blog wel over vegan eten omdat dat (naast ontiegelek lekker) het enige is waar ik iets zinnigs over kan schrijven wat eten betreft.

Vraag 4: Waarom een blog? Er zijn er al zo veel.

Antwoord: Ongetwijfeld zijn er al meer dan genoeg blogs, maar ik had er nog geen. Het kriebelde om te gaan schrijven. Vegan blogs zijn er overigens nooit genoeg naar mijn bescheiden mening.

Vraag 5: Wat mogen we verwachten?

Antwoord: Eerst het slechte nieuws… verwacht van mij geen recepten. Ik ben een dummie in de keuken (denk “The Swedish Chef” uit de Muppet Show, laat het verzonnen Zweedse gebrabbel weg en je bent een heel eind). Bovendien ben ik nog maar goed een jaartje aan het koken dus zelf recepten bedenken zit er echt nog niet in. Waarover ik dan wel blog? Over wat ik zoal koop, bereid en eet. Ik kan ook erg enthousiast worden van (voor mij) nieuwe recepten en producten en deel mijn enthousiasme graag. Ik zal dus regelmatig verwijzen naar andere blogs, websites of kookboeken en jullie zo nu en dan mijn maaltijden laten zien (foto’s, jawel!). Een blik in mijn dagelijkse leven, met andere woorden. Boeiend? Weet ik het. Ik weet niet eens of iemand dit leest, maar ik schrijf en de kriebel heeft een uitlaatklep gevonden.

Genoeg gevraagd - tot de volgende post!